یه صحنه هالیوودی با لهجه اصفهانی امروز تو اوتوبوس دیدم .
اتوبوس اومد ، سوار شدم و میخواست راه بیفته .
یه جنتلمن با کت شلوار اومد با بیسیم زد رو در اتوبوس . صدا زد : آقای صادقیان یه لحظه !
آقای صادقیان راننده اوتوبوس درو براش باز کرد . خیلی حرفه ای و با یه تیپ خفن اومد بالا گفت : اقای صادقیان ۳ دقیقه تاخیر . چرا دادا ؟
اخرشم گفت زود باش سریع حرکت کن جبرانش کن این ۳ دقیقه رو
خیلی صحنه خفنی بود خلاصه ...
۸
۰
یه چیز مشترک تو بچه کوچیکا هست که وقتی بهش فکر میکنم خیلی قشنگ و دوست داشتنیه . افکار صادقانشون !
کنجکاوی های خالصانشون .
افکارشون ، سوالات ذهنیشون اکثر اوقات خنده دار به نظر میرسه ولی خیلی قشنگه . افکاری که بدون ذهنیت قبلیه . بی طرف فکر میکنن . معمولا قضاوت نمیکنن .
پیشنهاد میکنم هروقت یه جا فرصت پیش اومد با یه بچه کوچیک گفتوگو کنین . سعی کنید شمام مثل ذهن اون فکر کنید . سوالات مسخره بپرسید . جوابای مسخره بگیرید . ببینید معظلاش چیان . به چیا فکر میکنه چی میگذره تو ذهنش . چه کنجکاوی هایی داره . من که هرچی عمیق تر میشم بیشتر لذت میبرم ازشون .
نهایتا یکی از چیزای واقعا واقعی و خالص بین این همه دروغ و دورویی تو زندگیامون به نظرم همین بچه هان .
۷
۰
یه سوالی چند روز پیش به ذهنم اومد برام جالب بود
با خودم گفتم که تا اینجای زندگیم ، تا این نقطه عمرم ، مسئولیتی که رو دوشم نبوده به اون صورت . خرجی و کسب درآمدم که دغدغه آنچنانی و حیاتیم نبوده همچنین خانواده وسایل تحصیل و اون چیزایی که دوس دارمو در حد توان برام فراهم کردن . اگه باقی عمر و زندگیمو فعلا در نظر نگیرم ، چقدر از این بخش زندگیم لذت بردم و استفاده کردم و قدرشو دونستم ؟
در جواب فکر میکنم استفاده خوبی کردم از این جهت که حداقل الان حسرتی به اون صورت ندارم که کاش فلان جا فلان کارو کرده بودم . ولی خب سوالش از اون روز تاحالا باعث شده بیشتر قدر لحظه رو بدونم
۷
۰
نمیدونم براتون اتفاق افتاده یا نه .
من خیلی برام پیش اومده که مثلا یه مبحثیو شروع میکنم در موردش مطالعه میکنم ، اونقدر میگذره و مطالعه میکنم تا یه جایی میرسم به یه نقطه ای که ابهامی از اون موضوع یا مبحث دیگه تو ذهنم نیست . یعنی وقتی میشینم حساب کتاب میکنم میبینم هیچ نقطه مبهمی از این موضوع دیگه تو ذهنم نیست و درکش کردم دیگه هرچند خیلی جزئیات داره که نمیدونم هنوز و میتونم عمیق تر بشم توش . به هر حال این حسو دارم که مبهم نیست دیگه این موضوع و نقطه ابهامی باقی نمونده از موضوع .
یه مدت میگذره . به علت اینکه سراغ مبحث نمیرم یه سری چیزاش یا شایدم خیلی چیزاش یادم میره . دوباره اگه مجبور بشم برای هدفی این مبحثو بلد باشم خب قاعدتا میرم میشینم از یادداشت هایی که اون زمان کردم میخونم تا دوره بشه برام و دوباره نکاتی که یادم رفته ازش یادم بیاد .
اما اینجا و تو این نقطه از کار معمولا اتفاق جالبی میفته . میشینم دوره میکنم و دوباره دقیقا مثل گذشته همه چیز یادم میاد اما با یه تفاوت . اینبار میبینم یه سری ابهامای جدید درمورد موضوع تو ذهنم هست که قبلا نبود ...
۳
۰
نمیدونم اینجورین یا نه .
ولی من وقتی مثلا خودم وقت خودمو تلف میکنم خیلی چیزیم نیست . مثلا یه ساعت الکی آهنگ گوش میدم همینجور . فوقش یکم وجدانم درد میگیره بعدش پا میشم میرم سر کارام . بعد از ۱ ساعت اهنگ گوش دادن اگه حتی ۱ دقیقه یه نفر دیگه وقتمو بگیره (مثلا بگن بیا یه لحظه سر این میزو بگیر) انگار وجودم آتیش میگیره از اینکه وقتم داره تلف میشه 😂
۴
۰